Το δωμάτιο ενός έφηβου πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από ένα μέρος όπου μπορούν να “αποδράσουν” όταν δεν θέλουν να μιλήσουν με τους γονείς τους. Θα πρέπει να είναι μια αντανάκλαση της προσωπικότητάς τους και ένας χώρος όπου μπορούν να αισθάνονται άνετα, ασφαλή και να παίρνουν ενέργεια και έμπνευση. Τα εφηβικά δωμάτια πρέπει να είναι δημιουργικά στη χρήση του χρώματος και άλλων αρχιτεκτονικών στοιχείων, δημιουργώντας “σημεία” όπου οι έφηβοι θα θέλουν ν’ ανακαλύψουν.
Το δωμάτιο ενός έφηβου πρέπει να ενθαρρύνει όλες τις πτυχές της νοημοσύνης του. Δεν αρκεί να υπάρχει μόνο ο απαιτούμενος χώρος διαβάσματος και ύπνου αλλά και ο απαραίτητος χώρος που χρειάζεται ο νεαρός χρήστης για τις δεξιότητές του. Το χρώμα και οι μορφές είναι απαραίτητα συστατικά σε ένα εφηβικό δωμάτιο, χωρίς υπερβολές όμως που θα το καθιστούν κουραστικό.
Τα ράφια που πρέπει να υπάρχουν στο δωμάτιο θα πρέπει να σχεδιάζονται για τον καθένα ξεχωριστά και να τοποθετούνται σ’ αυτά, σχεδόν ευλαβικά τα βιβλία, η μουσική και όλα τα προσωπικά αντικείμενα του εφήβου.
Σχεδιάζοντας για έναν έφηβο πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα μοναδικά χαρακτηριστικά του νεαρού αγοριού και να προσέξουμε το ευμετάβλητο του χαρακτήρα του μαζί με τη σχεδιαστική ικανότητα να διαφοροποιούνται οι όποιες κατασκευές ανάλογα την ηλικία του έφηβου μέχρι τα φοιτητικά χρόνια.